Introductie  
De plaatsing van een PEG (Percutane Endoscopische Gastrostomie) is in veel instellingen de standaard behandeling bij kinderen die voor langere tijd afhankelijk zijn van sondevoeding. PEG plaatsing wordt in verschillende studies geassocieerd met verbeterde nutritionele uitkomsten, verminderde ziekenhuis opname en een verbeterde kwaliteit van leven van het kind. Toch is er nog altijd weinig bekend over welk type patiënt nu precies (de meeste) voor- of zelfs nadelen ondervindt van de PEG plaatsing, met name in relatie tot nutritionele uitkomsten en de incidentie van complicaties. Deze studie omschrijft de ervaring van een centrum in Zwitserland die PEG plaatsingen uitvoerde bij 81 kinderen (gemiddelde leeftijd: 7 jaar). De focus werd hierbij gelegd op: klinische indicatie voor plaatsing van de PEG, en de uitkomsten en complicaties die werden geassocieerd met deze procedure. 

Belangrijkste resultaten   

• Klinische indicaties voor PEG plaatsing: onvoldoende calorische inname (34% van de gevallen), een te laag gewicht ('failure to thrive'; 32%) en moeilijkheden bij het voeden (al dan niet door kauw- en slikproblemen; 32%). 
• Een neurologische aandoening, zoals bijv. cerebrale parese, was met 46% de meest voorkomende comorbiditeit, dit werd gevolgd door oncologische ziektebeelden (23%) en cystic fibrosis (11%).
• Milde complicaties (zoals granulatie van het weefsel, erytheem of roodheid van de huid en lekkages) kwamen relatief vaak voor, in 68% van de gevallen. 
• Slechts 2 patiënten kregen te maken met ernstige complicaties, maar bij geen van hen waren de complicaties zodanig ernstig dat dit heeft geleid tot volledige verwijdering van de PEG. 

Uit de data van deze studie werd geconcludeerd dat de PEG een veilige techniek is voor het geven van sondevoeding voor een langere periode in kinderen. Het overgrote gedeelte van de kinderen in deze studie had een neurologische aandoening. De data laat een significante gewichtstoename zien bij kinderen nadat ze 1 jaar werden gevoed met de PEG (hierbij lieten ze echter wel regelmatig kleine complicaties zien).

Wilt u meer weten over deze studie? Lees dan hier het volledige artikel.

Referentie: Pagliaro et al. BMC Gastroenterology. 2025;25:12. https://doi.org/10.1186/s12876-024-03582-4

Welke impact kan het omschakelen van een standaard polymere voeding naar een semi-elementaire, voeding op basis van 100% wei-eiwit en met een hoog MCT-percentage, hebben? Hoe werkt dit in het lichaam en welke voordelen zijn er voor patiënten die het al zwaar en mogelijk voedingsintolerantie hebben? Bekijk hier de video voor uitleg en de voordelen die Peptamen voeding kan bieden en beoordeel zelf. 

Het zal u misschien verbazen, maar met de juiste medische voeding kunt u de tolerantie en absorptie van belangrijke voedingsstoffen verbeteren. Dit alles draagt bij aan een sneller herstel, minder gastro-intestinale klachten en een betere kwaliteit van leven! 

Wil je meer weten over Peptamen? Bekijk dan ook de studies, die aantonen dat een semi-elementaire voeding een verbetering geeft van de gastro-intestinale klachten van de patiënt, op onze website.

Koemelkeiwitallergie is één van de meest frequente voorkomende vorm van voedselallergie bij jongeren. De allergische reactie hierop kan lijden tot een heel aantal symptomen zoals braken, diarree en buikkrampen, evenals ademhalingsklachten.

In ons product beslisboom kan u de geschikte medische voeding vinden bij koemelkeiwitallergie. 

Korte samenvatting van deze review paper 

In deze systematic review werden "randomized clinical trials" meegenomen in de evalutie van nutritionele en dieet gerelateerde interventies bij kinderen met cerebrale parese (CP). Uiteindelijk werden 15 studies geïncludeerd in dit onderzoek. 

Positieve resultaten werden o.a. gevonden op de volgende aspecten: 

1. wei-gebaseerde enterale formules werden gelinkt aan een sneller maaglediging wat een positieve bijdrage had aan het verminderen van gastro-oesofageale reflux (GER), en verminderde symptomen als kokhalzen (6 studies). 
2. voor de verbetering van antropometrische metingen (gewicht, armomtrek en huidplooimeting bij de triceps) hielp de suppletie met een speciaal vet mengsel of een dieet met een hoge energiedichtheid (2 studies). 
3. suppletie met probiotica, prebiotica, synbiotica of magnesium leek te helpen bij het tegengaan van constipatie, in beide studies werden er verbeteringen gevonden in de stoelgang frequentie en de consistentie van de stoelgang (2 studies). 

Op basis van deze review kan gesteld worden dat sommige dieetsinterventies lijken te helpen met de promotie van belangrijke klinische uitkomsten in deze patiënten, er moet echter wel gesteld worden dat het bewijs hiervoor niet heel sterk is. Er is meer onderzoek nodig om te bepalen welke nutritionele interventies effect hebben bij deze doelgroep. 

Nieuwsgierig geworden? 

Klik hier om de link te openen naar de volledige paper. 

Referentie: Rebelo et al. PLoS One 2022;17(7):e0271993. doi: 10.1371/journal.pone.0271993.

Na de publicatie van de Engelstalige versie van de EDACS, een classificiatie systeem voor het bepalen van de mate van kauw- en slikproblemen bij mensen met cerebrale parese (CP), werd dit classificatie systeem in 2018 vertaald en gevalideerd naar het Nederlands.

EDACS staat voor "Eating and Drinking Classification System" en geeft een score van 1 t/m 5 waarin de mate van kauw- en slikproblemen bij een persoon met CP kan worden vastgesteld. 

De Nederlandstalige versie van de EDACS wordt hieronder weergegeven. Uit het corresponderende onderzoek blijkt dat de Nederlandse versie van de EDACS betrouwbaar en valide is.1 Daarnaast kan de tool makkelijk gebruikt worden door niet alleen logopedisten, maar ook ouders van kinderen met CP. Er was een grote mate van consistentie tussen de beoordeling van de ouders en de professionals. De EDACS geeft de mogelijkheid om op een uniforme en efficiënte manier te communiceren over veilig en efficiënt eten en drinken, in zowel een klinische context als een onderzoekscontext.¹

Figuur 1. Nederlandse versie van de EDACS (aangepast vanuit Van Hulst et al. 2018). 

Referentie: 

1) Van Hulst et al. J Ped Rehab Med 2018:115-124. DOI 10.3233/PRM-170515.

Eet- en drinkproblemen bij CP 

Door een hersenbeschadiging hebben mensen met cerebrale parese (CP) te maken met bewegingsgerelateerde stoornissen. Deze "motor stoornissen" worden vaak beoordeeld a.d.h.v. de GMFCS, de Gross Motor Function Classification System. Veel mensen zijn zich echter niet bewust dat die motor stoornissen een impact kunnen hebben op de (on)mogelijkheid om te eten en drinken.^1,2 Dysfagie, eet- en drinkproblematiek, is een veel voorkomende probleem bij mensen met CP, met prevalenties die kunnen oplopen tot 90%!² 

Toch wordt dysfagie vaak niet herkend bij deze populatie. Om hierbij te helpen is de "EDACS" ontwikkeld, de "Eating and Drinking Ability Classification System", dat op eenzelfde manier werkt als bijv. de GMFCS. 

In deze studie werd de validiteit en de betrouwbaarheid van de EDACS geëvalueerd in een populatie met mensen met CP. Samenvattend kan worden geconcludeerd dat de EDACS een valide systeem is met een brede betrouwbaarheid. De EDACS is in staat om de eet- en drinkmogelijkheden vast te stellen bij kinderen met CP vanaf 3 jaar. 

Tabel 1. Uitleg bij de verschillende EDACS niveaus (bron: Sellers et al. Dev Med Child Neurol 2014;56(3):245-51, Appendix 1).

Voor meer informatie bekijk de volledige publicatie, in Appendix I van de publicatie vindt u meer informatie over de EDACS zelf en de verschillende niveaus binnen de EDACS. 

Referenties: 

1) Sellers et al. Dev Med Child Neurol 2014;56(3):245-51 https://doi.org/10.1111/dmcn.12352; 

2) Romano et al. JPGN 2017;65(2):242-264. DOI: https://doi.org/10.1097/MPG.0000000000001646

De voedingszorg van IC patiënten is complex en nog steeds is het niet helemaal duidelijk wat nu de meeste ideale richtlijnen zijn m.b.t. eiwit behoeften. Wat we wel weten is dat zowel de energie- als eiwitinname langzaam moet worden opgebouwd in de acute fase op de IC (Figuur 1). De internationale richtlijnen van ESPEN en ASPEN lijken het echter nog niet helemaal eens te zijn over de ideale hoeveelheid eiwit die gegeven zou moeten worden aan IC patiënten. De ESPEN richtlijnen geven aan dat 1,2g eiwit per kg lichaamsgewicht per dag voldoende zou moeten zijn, terwijl de ASPEN richtlijnen aangeven dat dit tussen de 1,3g en 2,0 g eiwit per kg lichaamsgewicht per dag moet liggen. Wat is nu de ideale hoeveelheid eiwit voor een IC patiënt? De PRECISe studie onderzocht of een eiwitrijke polymere sondevoeding (2,0g/kg/dag) de kwaliteit van leven van de IC patiënten zou verhogen t.o.v. een polymere sondevoeding met een standaard hoeveelheid eiwitten (1,3g/kg/dag).

Figuur 1. Opbouw fase op IC m.b.t. energie- en eiwitinname. In de PRECISe studie werd gekeken naar de eiwitinname van de patiënten op de IC. De periode na de IC (post-ICU) is buiten beschouwing gelaten. 

Belangrijkste resultaten op een rij:

1. Een eiwitrijke voeding (2,0g/kg/dag) resulteert in een lagere kwaliteit van leven score in IC patiënten aan de beademing.
2. Een eiwitrijke voeding (2,0g/kg/dag) verlengd de tijd die de IC patiënten doorbrengen op de IC, m.a.w. patiënten die een lagere hoeveelheid eiwitten ontvangen worden eerder ontslagen van de IC.
3. De gastro-intestinale klachten en het gebruikt van prokinetica was hoger in de IC patiënten die een eiwitrijke voeding kregen (2,0g/kg/dag).

Wil je meer weten over deze studie? Lees dan hier de samenvatting, of bekijk de volledige publicatie op de website van de journal.

Bels et al. Lancet 2024; 404: 659–69

ESPEN Congress 2024 | 7-10 september, Milan

Nestlé Health Science is sponsor van het 46e ESPEN congres in Milan van 7-10 september 2024.

Tijdens dit internationale congres zal Nestlé Health Science op 9 september van 16:00 - 17:30u een satellite symposium organiseren:

•  Maximizing Nutrient Intake for Improving Clinical Outcomes in Disease-Related Malnutrition

Dit symposium is voor iedereen toegankelijk via livestream, luister dus ook vanuit huis mee naar de nieuwste inzichten op het gebied van ziekte-gerelateerde ondervoeding.